Akulavira Tantra

L'Akulavīra Tantra è attribuito a Matsyendranāth chiamato anche Mīṉanāth o Macchindranāth, guru di Goraknāth e fondatore della Nāth Sampradāya (scuola monastica indù). Matsyendranāth è particolarmente associato allo shivaismo kaula.

Un manoscritto dell'Akulavīra Tantra risale al XIII secolo e la sua origine è Kāmarūpa (Assam). Un altro manoscritto risale al IX secolo.

L'Akulavira Tantra inizia con il seguente saluto:

"I miei Saluti ai piedi di loto di Shri Macchanda. Mi inchino a Shri Minanatha, pieno della beatitudine di Sahaja, liberato dalla macchia di Maya, suprema, diffusa nell'universo, in cui tutti gli Adhara sono profondi e immobili, nati da sé stesso.

"Ora dichiarerò il meraviglioso Akulavira, l'ultimo segreto dei segreti, che la moltitudine di Siddhas crea nei loro stati reali. [1]

"Per grazia dei mondi, questo è stato detto da Siddha Nāth. Chi vi aspira dovrebbe nasconderlo accuratamente, secondo la regola. [2]

"Proprio come quegli esseri affondati nell'oceano del Samsara si rifugiano presso i Grandi e come tutti i fiumi sfociano negli oceani, [3] Così nell'Akulavira tutti i Dharma sono dissolti."

L'Akulavīra Tantra è un piccolo testo contenente alcune affermazioni tipiche dei Nāth, vi si afferma che solamente l'Akulavira porta alla liberazione. Nessun altro testo sacro porta a tale liberazione e non può essere definito da testi o scuole di filosofia. Nessuna Puja, nessun pellegrinaggio o bagno a siti e luoghi sacri, o oblazioni e offerte, consentono la realizzazione di Akulavira. Nessun Yajña (sacrificio del fuoco), nessun Tapasya (autodisciplina), Japa Mala (recitazione di mantra), Archana (adorazione), Homa, Sadhana, o Mantra, porterà al compimento di Akulavira. Né può essere ottenuto perforando i chakra, o concentrandosi su Nadi come l'Ida, Pingala o Sushumna, o concentrandosi sugli Adhara (chakra) nell'ombelico, nella gola, nel cuore, nella testa o nella parte superiore del cranio. Né la pratica del Pranayama, né la concentrazione sui Granthi (nodi che bloccano la nostra coscienza: Rudha Granthi nell’Ajña Chakra, Vishnu nell’Anahata e Brahma nel Muladhara), o sul bindu o sul centro della fronte portano alla realizzazione di Akulavira. Akulavira non è né dharma né adharma.

È identico al guru. Akula, è Shiva, il testimone, mentre Kula è Shakti, l'insieme delle energie. È libero dal dualismo e dal monismo e situato nel proprio corpo. È l'essenza del Samarāsa. Nel versetto 56 (kaulamārge dvayo santi kṛtakā sahajā tathā | kuṇḍali kṛtakā jñeyā sahajā samarasa sthitā) si dice che il sentiero del Kaula è di due tipi: Kritaka (artificiale) e Sahaja (spontaneo). Il vero o Sahaja è quello in cui risiede Samarāsa.

अकुलवीर तन्त्रम्

श्रीमच्छन्दपादकेभ्यो नमः ।

श्रीमीनसहजनन्दं स्वकीयाङ्गसमुद्भवम् ।

सर्वमाधारगम्भीरमचलं व्यपकं परम् ।

अथातः सम्प्रवयामि अकुलवीरं महद्भूतम् ।

गुह्याद् गुह्यतरं गुह्यं सिद्धसद्भावसन्ततिः ॥ १॥

अनग्रहाय लोकानां सिद्धनाथेन भाषितम् ।

गोपनीयं प्रयत्नेन यदीच्छन् शाश्वतं पदम् ॥ २॥

संसारार्णवमग्नातां भूतानां महदाश्रयम् ।

यथा नदीनदाः सर्वे सागरे समुपागताः ॥ ३॥

तथा अकुलवीरेषु सर्वधर्मा लयङ्गताः ।

सर्वाधारमशेषस्य जगतः सर्वदा प्रभुः ॥ ४॥

सहजानन्दं न विन्दन्ति सर्वधर्मसमासृताः ।

अनानन्तमलैर्ग्रस्ता महामायान्धच्छदिताः ॥ ५॥

शास्त्रजालेन सन्तुष्टा मोहितास्त्यजयन्तिताः (?) ।

न विन्दन्ति पदं शान्तं कौलानां निष्कलं गुरुम् ॥ ६॥

संवादयन्ति ये केचिन् न्यायवैशेषिकास्तथा ।

बौधास्तु अरिहन्ता ये सोमसिद्धान्तवादिनः ॥ ७॥

मीमांस पञ्चस्त्रोताश्च वामसिद्धान्तदक्षिणाः ।

इतिहासपुराणञ्च भूततत्त्वन्तु गारुडम् ॥ ८॥

एभिः शैवागमैः सर्वैः परोक्षञ्च क्रियान्विताइः ।

सविकल्पसिद्धिर्सञ्चारन्तत् सर्वं पापबन्धवित् ॥ ९॥

विकल्पबहुलाः सर्वैर्मिथ्यावादा निरर्थकाः ।

न ते मुञ्चन्ति संसारे अकुलवीरविवर्जिताः ॥ १०॥

सर्वज्ञं सर्वमासृत्य सर्वतो हितलक्षणम् ।

सर्वेषां सिद्धिस्तत्रस्था सर्वसिद्धिञ्च तत्र वै ॥ ११॥

यत्नासौ अकुलवीरो दृश्यते सर्वतोमुखम् ।

तं विदित्वा परं रूपं मनो निश्चलतां व्रजेत् ॥ १२॥

शब्दरूपरसस्पर्शगन्धञ्चैवात्र पञ्चमम् ।

सर्वभावाश्च तत्रैव प्रलीणाः प्रलयं गताः ॥ १३॥

भावाभावविनिर्मुक्त उदयास्तमनवर्जितः ।

स्वभावमतिमतं शान्तं मनो यस्य मनोमयम् ॥ १४॥

अकुलवीरमिति ख्यातं सर्वाधारपापरम् ।

नाधारलक्षभेदन्तु न नादगोचरे पठेत् ॥ १५॥

हृदि स्थाने न वक्त्रे च घण्टिका तालरन्ध्रके ।

न इडा पिङ्गला शान्ता न चास्तीति गमागमे ॥ १६॥

न नाभिचक्रकण्ठे च न शिरे नैव मस्तके ।

तथा चक्षुरुन्मीलने च न नासाग्रनिरीक्षणे ॥ १७॥

न पूरककुम्भके तत्र रेचके [च] तथा पुनः ।

न बिन्दुभेदके ग्रन्थौ ललाटे न तु वह्निके ॥ १८॥

प्रवेशनिर्गमे नैव नावाहनविसर्जनम् ।

न करणैर्नासनं मुद्रैर्नमासे भिन्नतालुके ॥ १९॥

न निरोधो न चोद्धारो नातीतां चालनं न हि ।

न प्रेर्यप्रेरकञ्चैव न स्थानन्नैव चश्रयम् ॥ २०॥

न चात्मनैव तद् ग्राह्यं ग्राह्यातीतपदं भवेत् ।

एतत् पक्षविर्निर्मुक्तं हेतुदृष्टान्तवर्जितम् ॥ २१॥

न दूरे न च वै निकटे न भरितो न च रिक्तकः ।

न उन्नोन सोऽधिक एभिः पक्षैर्विवर्जितम् ॥ २२॥

यश्च विंशात्मको ह्येष पुद्गल नास्ति यत्र वै ।

यत्र लक्षं न विद्येत अकुलवीर स उच्च्यते ॥ २३॥

यस्यैवं संशितं कऽश्चित् समरस संशितः ।

स ब्रह्मा सो हरिश्चैशः स रुद्रो स च ईश्वरः ॥ २४॥

स शिवः परमदेवः स सोमार्काग्निकस्तथा ।

स च साङ्ख्यः पुराणाश्च अर्हन्तबुद्ध एव च ॥ २५॥

स्वयं देवी स्वयं देवः स्वयं शिष्यः स्वयं गुरुः ।

स्वयं ध्यानं स्वयं ध्याता स्वयं सर्वत्र देवता ॥ २६॥

यादृशेन तु भावेन पुरुषो भावयेत् सदा ।

तादृशां फलमाव्प्नोति नात्र कार्यविचारणात् ॥ २७॥

अस्यैव हि हि नामानि पृथग्भूतानि योगिभिः ।

अनाम तस्य गियन्ते भ्रान्तिज्ञानविमोहितैः ॥ २८॥

धर्माधर्मसमाक्लिष्टाविकल्पतमश्छादिताः ।

तेन मुञ्चन्ति संसारं नरकं योनिसङ्कुलम् ॥ २९॥

अकुलवीरं महद्भूतं यदा पश्यन्ति सर्वगम् ।

स बाह्याभ्यन्तरे नित्यं एकाकारं चराचरम् ॥ ३०॥

निस्तरङ्गं निराभासं पदभेदविवर्जितम् ।

सर्वावयवनिर्मुक्तं निर्लयं निर्वकारजम् ॥ ३१॥

अदृष्टनिर्गुणं शान्तं तत्त्वातीतं निरञ्जनम् ।

सर्वज्ञं परिपूर्णञ्च स्वभावश्चैवमक्षयम् ॥ ३२॥

कार्यकारणनिर्मुक्तमचिन्त्यमनामयम् ।

मायातीतं निरालम्बं व्यापकं सर्वतोमुखम् ॥ ३३॥

समत्वं एकभूतञ्च ऊहापोहविवर्जितम् ।

अकुलवीरं महद्भूतं अस्तिनास्तिविवर्जितम् ॥ ३४॥

न मनो न च वै बुद्धिर्न चिन्ताचेतनादिकम् ।

न कालः कलनाशक्तिर्न शिवो न च इन्द्रियः ॥ ३५॥

न भूते गृह्यते सो हि न सुखं दुःखमेव च ।

न रसो हि न सुखं दुःखमेव च ॥ ३६॥

न रसो विरसश्चैव न कृतो न च जायते ।

न च्छाय न च तापस्तु न शीतो न च उष्णवान् ॥ ३७॥

न दृश्यते मन स्तत्र उदयास्तमनवर्जितम् ।

न सीमा दृश्यते तत्र न च तिर्थ्यं न चहिवहि ॥ ३८॥

अद्वैतमचलं शान्तं सङ्गदोषविवर्जितम् ।

निराकुलं निर्विकल्पञ्च निबद्धञ्च मलक्षणम् ॥ ३९॥

अनाथं सर्वनाथञ्च उन्मनां मदवर्जितम् ।

अनिगृढमसन्धिञ्च स्थावरं जङ्गमेव च ॥ ४०॥

ज्वलज्वलनभूम्या च आपोञ्चैव तथैव च ।

सर्वं समरसं पूर्णं अकुलवीरन्तु केवलम् ॥ ४१॥

यस्यैषा सम्।स्थिता मुक्तिः स मुक्तो भवबन्धनात् ।

न तस्य मातापिता व बान्धवं न च देवता ॥ ४२॥

न यज्ञं नोपवासञ्च न क्रिया वर्णभेदकम् ।

त्यक्त्वा विकल्पस।घातं अकुलवीरलयं गताः ॥ ४३॥

न जपो नार्चनं स्नानं न होमं नैव साधनम् ।

अग्निप्रवेशनं नास्ति हेतन्तभृगु नोदनम् ॥ ४४॥

नियमोऽपि न तस्यास्ति नोपवासो विधीयते ।

पितृकार्यं न करोताति तीर्थयात्राव्रतानि च ॥ ४५॥

धर्माधर्मफलं नास्ति न स्नानं नोदकक्रिया ।

स्वयं त्यज सर्वकार्याणि लोकाचाराणि यानि च ॥ ४६॥

समयाचारविचारञ्च कृतका बन्धकानि तु ।

सङ्कल्पञ्च निकल्पञ्च ये चान्ये किल धर्मिणः ॥ ४७॥

भवे योगी निराचारो पशुचारविवर्जितः ।

सिद्धिश्चविविधाकार पाताले च रसायनम् ॥ ४८॥

प्रत्यक्षञ्च या लब्धं न गृह्नीयात् कदाचन ।

सर्वञ्च पाशजालञ्च अधोमार्गप्रदायकः ॥ ४९॥

एतेषु मोचना नास्ति अकुलवीरविवर्जिताः ।

यथा मृताः न जानन्ति स्वादं कटुमधुरस्य तु ॥ ५०॥

तथा अकुलवीरन्तु न जानन्ति स्वभावगम् ।

यथा मदिरा महान्तस्य कथितं नेवशकृते ॥ ५१॥

रस्यपरमानन्दमतिगुह्यं सुगोपितम् ।

लोकानां च हितार्थाय सिद्धनाथेन भाषितम् ॥ ५२॥

निर्विकल्पं पदं शान्तं यत्र लीनं परापरम् ।

मोक्षस्य तन्महास्थानं मन्त्ररूपविवर्जितम् ॥ ५३॥

तत्रैव सृष्टिरूपेण पुनस्तत्र लयं गता ।

किन्तेन बहुनोक्तेन सर्वबन्धविवर्जितम् ॥ ५४॥

अकुलवीरं यदा लब्धं तदा किं कौलिकैः क्रमैः ।

लभ्द्वा तु मोक्षसद्भावं अकुलवीरं महापहम् ॥५५॥

कौलमार्गे द्वयो सन्ति कृतका सहजा तथा ।

कुण्डलि कृतका ज्ञेया सहजा समरस स्थिता ॥ ५६॥

प्रेर्यप्रेरकभावस्था कृतका साऽभिधीयते ।

ततः स पातयेद् भूमै मुद्रामन्त्रैर्नियोगितैः ॥ ५७॥

आहुते पतने चान्ये कर्णजापेन धूपकैः ।

एतत् साध्यमिदं तत्त्वं एतद् ध्यानञ्च धारणा ॥ ५८॥

अनेकैः कर्मसङ्घातैः नानामार्गविभावनैः ।

विकल्पकललोल्लोया उद्भ्रान्ता भ्रान्तचेतसः ॥ ५९॥

हृदि शोकेन सन्तप्ता व्यासङ्गाच्च महाभयैः ।

हर्षविषादसम्पन्ना शोच्यमाना मुहुर्मुहुः ॥ ६०॥

तावद्भ्रमन्ति संसारे कल्पाकल्पैर्भवार्णवैः ।

दग्धबीजेषु सम्भूतिर्यथा नैव प्रजायते ॥ ६१॥

मूलछिन्ने यथा वृक्षे न प्ररोहं विद्यते ।

अकुलवीरगतं भिन्नं नानाभावानुबन्धनैः ॥ ६२॥

न बध्यते यथा विमले रसं विप्रलयं गतम् ।

तद्वदकुलवीरे च सत्त्वे भ्राभ्राख्य यद्गतः ॥ ६३॥

तिमिरेण यथाच्छन्नमुदितार्कं न पश्यति ।

अज्ञानमनस्तद्वद् भ्रान्तिजालविमोहिता ॥ ६४॥

अकुले वीरे च सम्प्राप्ते सर्वमेतद्विनिश्यति ।

दधिमधे यथा सर्पिः काष्ठे चाग्नि स्थितो यथा ॥ ६५॥

पुष्पे गन्धस्तिले तैलं वृक्षे चाया समाश्रिता ।

मद्यमध्ये यथानन्दं दीपे प्रभा समाश्रिता ॥ ६६॥

पद्ममध्ये च कुण्डल्या अङ्गप्रत्यङ्गमेव च ।

रक्तार्थाकुलवीरे च तत्सर्वं विनियोजितम् ॥ ६७॥

भावाऽभावादिसम्।युक्तैः प्रत्ययैर्द्दृष्टिगोचरैः ।

अकुलवीरं न जानन्ति कृतकैर्मोहितात्मनः ॥ ६८॥

पाशजालनिबद्धाश्च महामायविमोहिताः ।

न जानन्ति पदं शान्तमचिन्त्यं नित्यसम्भवः ॥ ६९॥

सर्वव्यापिभावस्थं स्थानवर्णविवर्जितम् ।

सर्वभूतस्थितं ह्येकमध्ययं धेयवर्जितम् ॥ ७०॥

स च सर्वगतो भावः स्थिरे पूर्णो निरन्तरे ।

तत्र मनो विलीनन्तु अचलं भवतन्मयम् ॥ ७१॥

मनोवृद्धिस्तथा चिन्त्यं क्षिप्ता तन्मयतां गता ।

यथा तिष्ठति तत्त्वस्थः शिवनिष्कलमव्यये ॥ ७२॥

तदा तन्मयतां याति निर्मलं निश्चलं पदम् ।

अकुलवीरं महद्भुतमेकवीरं च सर्वगम् ॥ ७३॥

दुर्लभं सुरसिद्धानां योगिनीनाञ्च गोचरम् ।

केचिद् वदन्तीदं धर्ममिदं शास्त्रमिदं तपः ॥ ७४॥

अयं लोकमिमं स्वर्गमिदं साध्यमिदं फलम् ।

इदं ज्ञानञ्च विज्ञानं शुद्धाशुद्धमिदं परम् ॥ ७५॥

ज्ञेयञ्च तत्त्वकूटञ्च यत्र ध्यानञ्च धारणा ।

तदासौ योगिनी ह्येकः नान्यस्तु हि द्वितीयकः ॥ ७६॥

अनागतन्तु गतञ्चैव न हच्छेन्न च तिष्ठति ।

न भूतं न भविष्यञ्च स्थितिप्रलयवर्जितम् ॥ ७७॥

न चाहं प्रचितैर्दोषैः लिप्तते न कदाचन ।

नाहं कश्चिन्न मे कश्चिन्न बद्धो न च बाधकः ॥ ७८॥

न मुक्ति वै न च न मुक्तमे मोक्षस्य च स्पृहा ।

गच्छंस्तिष्ठन् स्थपन् जाग्रद्भूञ्जानओ मैथुनेऽपि वा ॥ ७९॥

भयदारिद्रशोकैश्च विविधैर्भक्षणैस्तथा ।

चिकित्सा नैव कुर्वीत इन्द्रियार्थैः कदाचन ॥ ८०॥

आचरेत् सर्ववर्णैस्तु न तु भक्ष्यं विचारयेत् ।

एवं स चरते योगी यथारण्ये हुताशनः ॥ ८१॥

पिण्डबधाञ्च नानास्ति अवस्था मुर्खवासनाम् ।

सोमशून्यस्तथा वह्निप्राणायमवर्जितम् ॥ ८२॥

अप्रमेयनिराभासं धारणाध्यानवर्जितम् ।

येन जन्मसहस्राणि भक्त्या सम्पूजितो गुरुः ॥ ८३॥

ते लभन्ति महाज्ञानं अकुलवीरन्तु मोक्षदम् ।

योगिनीराकिणीचक्रे यस्य भक्तिः सुनिश्चला ॥ ८४॥

अकुलवीरं महद्भूतं गम्भीरं गहनामयम् ।

पिण्डातीतं यदा ज्ञेयमपिण्डं पिण्डवर्जितम् ॥ ८५॥

पदव्यञ्जननिर्मुक्तं विमलं सततोदितम्।

तल्लिने तन्मयात्मानं विन्दते श्वाश्वतं पदम् ॥ ८६॥

चितातीतं भवेत् सो हि योगसंयोगवर्जितम् ।

निर्वाणं वासनाहीनं तृप्तात्म च निरामयः ॥ ८७॥

तेन लब्धा न सन्देहोऽमला मलच्छेदनाः ।

तस्य प्रवर्त्तते क्षिप्तं तस्यैव सर्वसर्वगम् ॥ ८८॥

वेदसिद्धान्तशास्त्राणि नानाविधानि शिखानि च ।

तानि सर्वाणि मोहानि कायक्लेशैर्निरर्थकम् ॥ ८९॥

विद्याहञ्ख़ारग्रस्तास्तु गर्विताः कुगतिं गताः ।

अनर्थेन च सन्तुष्टा बहुग्रन्थार्थचिन्तकाः ॥ ९०॥

अकुलवीरं न विन्दन्ति कृतकैर्मोहितामनः ।

गर्वितानं कुतो ज्ञानं ग्रन्थकोटिशतैरपि ॥ ९१॥

कर्पूरकुङ्कुमादीनां वस्त्रताम्बूलमेव च ।

खरवद्भवति तद्भारं सर्वं तस्य निरर्थकम् ।

अकुलवीरञ्च देहस्थं यदा पश्यति सर्वगम् ॥ ९२॥

धर्माधर्मफलं नास्ति नोदकं तीर्थसेवना ।

न क्रिया सत्यश्चैवं वा कर्मकाण्डे न भावना ॥ ९३॥

न तस्य कर्मकर्माणि लोकाचाराणि यानि च ।

चरिताः समयाचारा जनैर्भ्रान्तिविमोहितैः ॥ ९४॥

अकुलवीरं न जानन्ति किं विशिष्टं कुतः स्थितम् ।

कृतका बन्धना लोके कल्पिताश्च कुपण्डितैः ॥ ९५॥

सम्।कल्पविकल्पञ्च कलाकर्माणि यानि च ।

सिद्धयो विविधा लोके पातालं च रसायनम् ॥ ९६॥

प्रत्यक्षञ्च यदा लब्धं न विगृह्णीयात् कदाचन ।

सर्वे ते पाशबद्धाश्च अधोमार्गप्रदायकाः ॥ ९७॥

न चैतैर्मुक्तिः सम्।सारे अकुलं बीरवर्जिताः ।

यथा मदिरमानन्दं कथितं नैव जायते ॥ ९८॥

तद्वदकुलवीराख्यं स्वसम्।वेद्यनिरोपणम् ।

न जानन्ति नरा मूढाः सारात् सारतरं परम् ॥ ९९॥

तावद् भ्रान्तिविमुग्धात्मा यावत्तलं न विन्दति ।

चितातीते यदा योगी स योगी योगचिन्तकः ॥ १००॥

विरक्ता वासना यस्य तृप्तात्म च निरामयः ।

तावद् भ्रमन्ति मोहात्मा नानाभावानुबन्धनैः ॥ १०१॥

यावत् सममेकत्वं परमानन्दं न विन्दति ।

मुर्खाणां च यथाशास्त्रं कुमारीसुरतिं यथा ॥ १०२॥

अकुलवीरं विन्दन्ति कथ्यमानैः कुमारिकाः ।

दिशवेशाविनिर्मुल्तं स्थानवर्णविवर्जितम् ॥ १०३॥

निराकुलं निर्विकल्पं निर्गुणञ्च सुनिर्मलम् ।

अनाथं सर्वनाथञ्च प्रमादोन्मादवर्जितम् ॥ १०४॥

घननिविडनिसन्धिस्थावरे जङ्गमेषु च ।

जले ज्वलने तथा पवने भूम्याकाशे तथैव च ॥ १०५॥

सर्वत्र समरसं भरितमकुलवीरन्तु केवलम् ।

न ज्ञातं येन देहस्थं स मुक्तः सर्वबन्धनात् ॥ १०६॥

न तस्य क्रियाबन्धेन न वेद्यं न च वेदना ।

न यज्ञो नोपवासश्च न चर्या न क्रियोदयः ॥ १०७॥

न वर्णो वर्णभेदश्च अकुलवीरं यदागतम् ।

न जापो नार्चानग्नीनां न होमो नैव साधनम् ॥ १०८॥

नाग्निप्रवेशनन्तस्य मन्त्रपूजाचरणोदकम् ।

नियमाश्च न तस्यास्ति क्षेत्रपीठे च सेवनैः ॥ १०९॥

न क्रिया नार्चनाकाद्यैर्न तीर्थानि व्रतानि च ।

निरालम्बपदं शान्तं तथातीतं निरञ्जनम् ॥ ११०॥

सर्वज्ञपरिपूर्णञ्च स्वभावेन विलक्ष्यते ।

कार्यकारणनिर्मुक्तमचिन्तितञ्च अनामयम् ॥ १११॥

मायातीतं निरालम्बं व्यापकं सर्वतोमुखम् ।

स्वदेहे संस्थितं शान्तमकुलवीरं तदुच्यते ॥ ११२॥

समस्तमेकदाभूतं द्वैताभावविवर्जितम् ।

अकुलवीरं महद्भूतमस्तिनास्तिविवर्जितम् ॥ ११३॥

मनोबुद्धिचित्तस्तचित्ता नैव स्वचेतना ।

न कालकलना चैव न शक्तिश्च न चेन्द्रियः ॥ ११४॥

न भूते गृह्यते सो हि न दुःखं सुखमेव च ।

न रसोऽधिरसश्चैव कृतकं नैव कारकम् ॥ ११५॥

न च्छाया नातपो वह्निर्न च शीतोष्णववेदना ।

न दिनं रात्रिमित्युक्तमुदयास्तमनवर्जितम् ॥ ११६॥

न मनो दृश्यते तत्र नोर्द्ध्वमध्यं च ज्ञायते ।

अक्षोभ्यमचलं शान्तमीदृशं तत्त्वनिर्णयम् ॥ ११७॥

यादृशेन तु भावेन पुरुषो भावयेत् सदा ।

तादृशं फलमाप्नोति नात्र कार्यविचारणात् ॥ ११८॥

एवञ्च कुलसद्भावमवाच्यं परमामृतम् ।

अगम्यं गम्यते कस्माद् भ्रान्तिज्ञानविहोहिताः ॥ ११९॥

न दूरे न निकटे चैव प्रत्यक्षं न परोक्षता ।

न भरितो न रिक्तो वा निपुणो नापि चाधिकः ॥ १२०॥

एतत्पक्षविनिर्मुक्तो हेतुदृष्टान्तवर्जितः ।

कृतकैर्मोहिता मूढाः कर्मकाण्डरतास्तु ये ॥ १२१॥

न तेषां मुक्तिः संसारे नरके योनिसङ्कुले ।

अकुलवीरं महद्भूतं यदा पश्यति सर्वगम् ॥ १२२॥

सबाह्याभ्यन्तरैकत्वं सर्वत्रैव व्यवस्थितम् ।

निस्तरङ्गं निराभासं पदच्छेदविवर्जितम् ॥ १२३।

सर्वावयवनिर्मुक्तं निर्विकारञ्च निर्मलम् ।

अदृश्यं निर्गुणं नित्यं निर्णिरोधञ्च निश्चलम् ॥ १२४॥

न ध्यानं धारणा नैव न स्थानं वर्णमेव च ।

न रेचकं पूरकञ्चैव नरोद्घातञ्च कुम्भकम् ॥ १२५॥

न चान्तमादिमध्यस्थं न सतो वृद्धिरेव च ।

ग्राह्यग्राहकनिर्मुक्तग्रन्थातीतञ्च यद्भवेत् ॥ १२६॥

एतैः सर्वैर्विनिर्मुक्तं हेतुदृष्टान्तवर्जितम् ।

सबाह्याभ्यन्तरैकत्वं सर्वत्रैव व्यवस्थितम् ॥ १२७॥

समरसानन्द्ररूपेण एकाकारं चराचरे ।

ये च ज्ञातं स्वदेहस्थमकुलवीरं महद्भूतम् ॥ १२८॥

यस्या वशं स्थितः कश्चित् समरसं रससंस्थितम् ।

स ब्रह्मा स हरिश्चैव स रुद्रञ्चैवेश्वरस्तथा ॥ १२९॥

स शिवः शाश्वतो देवः स च सोमार्कशङ्करः ।

स विशाख्यो मयुराक्षो अर्हन्तो बुधमेव च ॥ १३०॥

स्वयं देवि स्वयं देवः स्वयं शिष्यः स्वयं गुरुः ।

स्वयं ध्यानं स्वयं ध्याता स्वयं सर्वेश्वरो गुरुः ॥ १३१॥

सर्वज्ञः सर्वमासृत्य सर्वतो हितलक्षणः ।

सर्वयोगिनी तत्रस्था सर्वे सिद्धाश्च तत्र वै ॥ १३२॥

सर्वं सर्वा^र्थकं चैव सर्वज्ञानश्च तत्र वै ।

यथासौ महार्थञ्च अकुलवीरमिति स्मृतम् ॥ १३३॥

शब्दः स्पर्शो रसो रूपं गन्धो वद्याणिपम च ।

सर्वे भीराश्च तत्रैव ये प्रलीनाः प्रलयं गताः ॥ १३४॥

नाधारे ध्येयलक्ष्ये च न नादगोचरे परे ।

न हृदि नाभिकण्ठे वा वक्त्रे घण्टिकरन्ध्रयोः ॥ १३५॥

न इडा पिङ्गला चैव सुष्मण च गमागमैः ।

न नाभिचक्रे कण्ठे च न शिरे बिन्दुके तथा ॥ १३६॥

चक्षुकर्णोन्मीलनं नैवं नासिकाग्रनिरीक्षणे ।

न पूरके कुम्भके चैव रेचके च तथा पुनः ॥ १३७॥

न बिन्दुभेदग्रन्थौ च ललाटे न च चन्द्रमाः ।

प्रवेशे निर्गमे चैव शिखा ऊर्द्ध्वे न बिन्दुके ॥ १३८॥

न करैर्न सरैर्मुद्रैः नाकाशो वायुमण्डले ।

न चापे चन्द्रसूर्ये च भावाभावे समागमे ॥ १३९॥

अनौपम्यं निरालम्बं पक्षापक्षविवर्जितम् ।

अज्ञानमलग्रस्तात्मा महामायविमोहिताः ॥ १४०॥

शास्त्रार्थेन विमुढात्मा मोहिता विदुषो जनाः ।

न विदन्ति पदं शान्तं कैवल्यं निश्क्रियं गुरुम् ॥ १४१॥

सङ्ख्यादयश्च ये केचित् न्यायवैशेषिकास्तथा ।

बौद्धारहन्ताश्च ये केचित् सोमसिद्धान्तदक्षिणाः ॥ १४२॥

मीमांसा पञ्चरात्रञ्च वामदक्षिणकौलिकाः ।

इतिहासपुराणानि भूततत्त्वञ्च गारुडम् ॥ १४३॥

एते चैव समाः सर्वे केचित् वाऽपि क्रियान्विताः ।

विकल्पसिद्धिदाः सर्वे तद्विदुर्न च पण्डिताः ॥ १४४॥

विकल्पबहलाः सर्वे मिथ्यावादनिरर्थकाः ।

न ते मुच्यन्ति संसारे अकुलवीरविवर्जिताः ॥ १४५॥

यानि कानि च स्थानानि गिरिर्नगरसागरम् ।

सर्वत्र संस्थितं नित्यं स्थावरे जङ्गमेषु च ॥ १४६॥

पञ्चभूतात्मकं सर्वे यत् किञ्चित् सचराचरम् ।

शिवाद्यदेवपर्यन्तं सर्वं तत्रैव संस्थितम् ॥ १४७॥

ईदृशं योगिनं दृष्ट्वा उपसर्पन्ति ये नराः ।

गन्दैः पुष्पैश्च धूपैश्च खानपानादिभक्षणैः ॥ १४८॥

तर्पयन्ति च ये भक्तास्त्रिविधैश्चैवान्तरात्मना ।

तेऽपि बन्दैः प्रमुच्यन्ति मुक्तिमार्गी न काड्क्षिणः ॥ १४९॥

ब्रहेन्द्रविष्णुरुद्रञ्च अरहन्ता बुद्धमेव च ।

विषाख्यो मयूराक्ष ये च ऋषयस्तपोधनाः ॥ १५०॥

देवादिभो नरेन्द्राश्च ये चान्ये मोक्षकाङ्क्षिणः ।

ते सर्वे मोक्षमिच्छन्ति अकुलवीरन्तु मोक्षदम् ॥ १५१॥

अथान्यं सम्प्रवक्ष्यामि भिन्नावस्थां स्वभागः ।

पूर्वं यदुक्ता सर्वे अन्वयमार्गे त्वकौलिके ॥ १५२॥

 * * * * * * * * * *

 * * * * * * *  नात्र संशयः ॥ १५३॥

न जरास्तेषां न मृत्युश्च न शोको दुःखमेव च ।

सर्वव्याधिहरश्चैव न पुनर्भवसम्भवः ॥ १५४॥

अकुलवीरं स्थितं दिव्यं सिद्धनाथप्रसादतः ।

सर्वतः सर्वदा शुद्धः सर्वतः सर्वदा प्रभुः ॥ १५५॥

इति मच्छेन्द्रपादावतारिते कामरूपिस्थाने

योगिनीप्रसादाल्लब्धं अकुलवीरं समाप्तम् ।

Akulavīra Tantram

śrīmacchandapādakebhyo namaḥ |

śrīmīnasahajanandaṃ svakīyāṅgasamudbhavam |

sarvamādhāragambhīramacalaṃ vyapakaṃ param |

athātaḥ sampravayāmi akulavīraṃ mahadbhūtam |

guhyād guhyataraṃ guhyaṃ siddhasadbhāvasantatiḥ || 1||

anagrahāya lokānāṃ siddhanāthena bhāṣitam |

gopanīyaṃ prayatnena yadīcchan śāśvataṃ padam || 2||

saṃsārārṇavamagnātāṃ bhūtānāṃ mahadāśrayam |

yathā nadīnadāḥ sarve sāgare samupāgatāḥ || 3||

tathā akulavīreṣu sarvadharmā layaṅgatāḥ |

sarvādhāramaśeṣasya jagataḥ sarvadā prabhuḥ || 4||

sahajānandaṃ na vindanti sarvadharmasamāsṛtāḥ |

anānantamalairgrastā mahāmāyāndhacchaditāḥ || 5||

śāstrajālena santuṣṭā mohitāstyajayantitāḥ (?) |

na vindanti padaṃ śāntaṃ kaulānāṃ niṣkalaṃ gurum || 6||

saṃvādayanti ye kecin nyāyavaiśeṣikāstathā |

baudhāstu arihantā ye somasiddhāntavādinaḥ || 7||

mīmāṃsa pañcastrotāśca vāmasiddhāntadakṣiṇāḥ |

itihāsapurāṇañca bhūtatattvantu gāruḍam || 8||

ebhiḥ śaivāgamaiḥ sarvaiḥ parokṣañca kriyānvitāiḥ |

savikalpasiddhirsañcārantat sarvaṃ pāpabandhavit || 9||

vikalpabahulāḥ sarvairmithyāvādā nirarthakāḥ |

na te muñcanti saṃsāre akulavīravivarjitāḥ || 10||

sarvajñaṃ sarvamāsṛtya sarvato hitalakṣaṇam |

sarveṣāṃ siddhistatrasthā sarvasiddhiñca tatra vai || 11||

yatnāsau akulavīro dṛśyate sarvatomukham |

taṃ viditvā paraṃ rūpaṃ mano niścalatāṃ vrajet || 12||

śabdarūparasasparśagandhañcaivātra pañcamam |

sarvabhāvāśca tatraiva pralīṇāḥ pralayaṃ gatāḥ || 13||

bhāvābhāvavinirmukta udayāstamanavarjitaḥ |

svabhāvamatimataṃ śāntaṃ mano yasya manomayam || 14||

akulavīramiti khyātaṃ sarvādhārapāparam |

nādhāralakṣabhedantu na nādagocare paṭhet || 15||

hṛdi sthāne na vaktre ca ghaṇṭikā tālarandhrake |

na iḍā piṅgalā śāntā na cāstīti gamāgame || 16||

na nābhicakrakaṇṭhe ca na śire naiva mastake |

tathā cakṣurunmīlane ca na nāsāgranirīkṣaṇe || 17||

na pūrakakumbhake tatra recake [ca] tathā punaḥ |

na bindubhedake granthau lalāṭe na tu vahnike || 18||

praveśanirgame naiva nāvāhanavisarjanam |

na karaṇairnāsanaṃ mudrairnamāse bhinnatāluke || 19||

na nirodho na coddhāro nātītāṃ cālanaṃ na hi |

na preryaprerakañcaiva na sthānannaiva caśrayam || 20||

na cātmanaiva tad grāhyaṃ grāhyātītapadaṃ bhavet |

etat pakṣavirnirmuktaṃ hetudṛṣṭāntavarjitam || 21||

na dūre na ca vai nikaṭe na bharito na ca riktakaḥ |

na unnona so'dhika ebhiḥ pakṣairvivarjitam || 22||

yaśca viṃśātmako hyeṣa pudgala nāsti yatra vai |

yatra lakṣaṃ na vidyeta akulavīra sa uccyate || 23||

yasyaivaṃ saṃśitaṃ ka'ścit samarasa saṃśitaḥ |

sa brahmā so hariścaiśaḥ sa rudro sa ca īśvaraḥ || 24||

sa śivaḥ paramadevaḥ sa somārkāgnikastathā |

sa ca sāṅkhyaḥ purāṇāśca arhantabuddha eva ca || 25||

svayaṃ devī svayaṃ devaḥ svayaṃ śiṣyaḥ svayaṃ guruḥ |

svayaṃ dhyānaṃ svayaṃ dhyātā svayaṃ sarvatra devatā || 26||

yādṛśena tu bhāvena puruṣo bhāvayet sadā |

tādṛśāṃ phalamāvpnoti nātra kāryavicāraṇāt || 27||

asyaiva hi hi nāmāni pṛthagbhūtāni yogibhiḥ |

anāma tasya giyante bhrāntijñānavimohitaiḥ || 28||

dharmādharmasamākliṣṭāvikalpatamaśchāditāḥ |

tena muñcanti saṃsāraṃ narakaṃ yonisaṅkulam || 29||

akulavīraṃ mahadbhūtaṃ yadā paśyanti sarvagam |

sa bāhyābhyantare nityaṃ ekākāraṃ carācaram || 30||

nistaraṅgaṃ nirābhāsaṃ padabhedavivarjitam |

sarvāvayavanirmuktaṃ nirlayaṃ nirvakārajam || 31||

adṛṣṭanirguṇaṃ śāntaṃ tattvātītaṃ nirañjanam |

sarvajñaṃ paripūrṇañca svabhāvaścaivamakṣayam || 32||

kāryakāraṇanirmuktamacintyamanāmayam |

māyātītaṃ nirālambaṃ vyāpakaṃ sarvatomukham || 33||

samatvaṃ ekabhūtañca ūhāpohavivarjitam |

akulavīraṃ mahadbhūtaṃ astināstivivarjitam || 34||

na mano na ca vai buddhirna cintācetanādikam |

na kālaḥ kalanāśaktirna śivo na ca indriyaḥ || 35||

na bhūte gṛhyate so hi na sukhaṃ duḥkhameva ca |

na raso hi na sukhaṃ duḥkhameva ca || 36||

na raso virasaścaiva na kṛto na ca jāyate |

na cchāya na ca tāpastu na śīto na ca uṣṇavān || 37||

na dṛśyate mana statra udayāstamanavarjitam |

na sīmā dṛśyate tatra na ca tirthyaṃ na cahivahi || 38||

advaitamacalaṃ śāntaṃ saṅgadoṣavivarjitam |

nirākulaṃ nirvikalpañca nibaddhañca malakṣaṇam || 39||

anāthaṃ sarvanāthañca unmanāṃ madavarjitam |

anigṛḍhamasandhiñca sthāvaraṃ jaṅgameva ca || 40||

jvalajvalanabhūmyā ca āpoñcaiva tathaiva ca |

sarvaṃ samarasaṃ pūrṇaṃ akulavīrantu kevalam || 41||

yasyaiṣā sam|sthitā muktiḥ sa mukto bhavabandhanāt |

na tasya mātāpitā va bāndhavaṃ na ca devatā || 42||

na yajñaṃ nopavāsañca na kriyā varṇabhedakam |

tyaktvā vikalpasa|ghātaṃ akulavīralayaṃ gatāḥ || 43||

na japo nārcanaṃ snānaṃ na homaṃ naiva sādhanam |

agnipraveśanaṃ nāsti hetantabhṛgu nodanam || 44||

niyamo'pi na tasyāsti nopavāso vidhīyate |

pitṛkāryaṃ na karotāti tīrthayātrāvratāni ca || 45||

dharmādharmaphalaṃ nāsti na snānaṃ nodakakriyā |

svayaṃ tyaja sarvakāryāṇi lokācārāṇi yāni ca || 46||

samayācāravicārañca kṛtakā bandhakāni tu |

saṅkalpañca nikalpañca ye cānye kila dharmiṇaḥ || 47||

bhave yogī nirācāro paśucāravivarjitaḥ |

siddhiścavividhākāra pātāle ca rasāyanam || 48||

pratyakṣañca yā labdhaṃ na gṛhnīyāt kadācana |

sarvañca pāśajālañca adhomārgapradāyakaḥ || 49||

eteṣu mocanā nāsti akulavīravivarjitāḥ |

yathā mṛtāḥ na jānanti svādaṃ kaṭumadhurasya tu || 50||

tathā akulavīrantu na jānanti svabhāvagam |

yathā madirā mahāntasya kathitaṃ nevaśakṛte || 51||

rasyaparamānandamatiguhyaṃ sugopitam |

lokānāṃ ca hitārthāya siddhanāthena bhāṣitam || 52||

nirvikalpaṃ padaṃ śāntaṃ yatra līnaṃ parāparam |

mokṣasya tanmahāsthānaṃ mantrarūpavivarjitam || 53||

tatraiva sṛṣṭirūpeṇa punastatra layaṃ gatā |

kintena bahunoktena sarvabandhavivarjitam || 54||

akulavīraṃ yadā labdhaṃ tadā kiṃ kaulikaiḥ kramaiḥ |

labhdvā tu mokṣasadbhāvaṃ akulavīraṃ mahāpaham ||55||

kaulamārge dvayo santi kṛtakā sahajā tathā |

kuṇḍali kṛtakā jñeyā sahajā samarasa sthitā || 56||

preryaprerakabhāvasthā kṛtakā sā'bhidhīyate |

tataḥ sa pātayed bhūmai mudrāmantrairniyogitaiḥ || 57||

āhute patane cānye karṇajāpena dhūpakaiḥ |

etat sādhyamidaṃ tattvaṃ etad dhyānañca dhāraṇā || 58||

anekaiḥ karmasaṅghātaiḥ nānāmārgavibhāvanaiḥ |

vikalpakalalolloyā udbhrāntā bhrāntacetasaḥ || 59||

hṛdi śokena santaptā vyāsaṅgācca mahābhayaiḥ |

harṣaviṣādasampannā śocyamānā muhurmuhuḥ || 60||

tāvadbhramanti saṃsāre kalpākalpairbhavārṇavaiḥ |

dagdhabījeṣu sambhūtiryathā naiva prajāyate || 61||

mūlachinne yathā vṛkṣe na prarohaṃ vidyate |

akulavīragataṃ bhinnaṃ nānābhāvānubandhanaiḥ || 62||

na badhyate yathā vimale rasaṃ vipralayaṃ gatam |

tadvadakulavīre ca sattve bhrābhrākhya yadgataḥ || 63||

timireṇa yathācchannamuditārkaṃ na paśyati |

ajñānamanastadvad bhrāntijālavimohitā || 64||

akule vīre ca samprāpte sarvametadviniśyati |

dadhimadhe yathā sarpiḥ kāṣṭhe cāgni sthito yathā || 65||

puṣpe gandhastile tailaṃ vṛkṣe cāyā samāśritā |

madyamadhye yathānandaṃ dīpe prabhā samāśritā || 66||

padmamadhye ca kuṇḍalyā aṅgapratyaṅgameva ca |

raktārthākulavīre ca tatsarvaṃ viniyojitam || 67||

bhāvā'bhāvādisam|yuktaiḥ pratyayairddṛṣṭigocaraiḥ |

akulavīraṃ na jānanti kṛtakairmohitātmanaḥ || 68||

pāśajālanibaddhāśca mahāmāyavimohitāḥ |

na jānanti padaṃ śāntamacintyaṃ nityasambhavaḥ || 69||

sarvavyāpibhāvasthaṃ sthānavarṇavivarjitam |

sarvabhūtasthitaṃ hyekamadhyayaṃ dheyavarjitam || 70||

sa ca sarvagato bhāvaḥ sthire pūrṇo nirantare |

tatra mano vilīnantu acalaṃ bhavatanmayam || 71||

manovṛddhistathā cintyaṃ kṣiptā tanmayatāṃ gatā |

yathā tiṣṭhati tattvasthaḥ śivaniṣkalamavyaye || 72||

tadā tanmayatāṃ yāti nirmalaṃ niścalaṃ padam |

akulavīraṃ mahadbhutamekavīraṃ ca sarvagam || 73||

durlabhaṃ surasiddhānāṃ yoginīnāñca gocaram |

kecid vadantīdaṃ dharmamidaṃ śāstramidaṃ tapaḥ || 74||

ayaṃ lokamimaṃ svargamidaṃ sādhyamidaṃ phalam |

idaṃ jñānañca vijñānaṃ śuddhāśuddhamidaṃ param || 75||

jñeyañca tattvakūṭañca yatra dhyānañca dhāraṇā |

tadāsau yoginī hyekaḥ nānyastu hi dvitīyakaḥ || 76||

anāgatantu gatañcaiva na hacchenna ca tiṣṭhati |

na bhūtaṃ na bhaviṣyañca sthitipralayavarjitam || 77||

na cāhaṃ pracitairdoṣaiḥ liptate na kadācana |

nāhaṃ kaścinna me kaścinna baddho na ca bādhakaḥ || 78||

na mukti vai na ca na muktame mokṣasya ca spṛhā |

gacchaṃstiṣṭhan sthapan jāgradbhūñjānao maithune'pi vā || 79||

bhayadāridraśokaiśca vividhairbhakṣaṇaistathā |

cikitsā naiva kurvīta indriyārthaiḥ kadācana || 80||

ācaret sarvavarṇaistu na tu bhakṣyaṃ vicārayet |

evaṃ sa carate yogī yathāraṇye hutāśanaḥ || 81||

piṇḍabadhāñca nānāsti avasthā murkhavāsanām |

somaśūnyastathā vahniprāṇāyamavarjitam || 82||

aprameyanirābhāsaṃ dhāraṇādhyānavarjitam |

yena janmasahasrāṇi bhaktyā sampūjito guruḥ || 83||

te labhanti mahājñānaṃ akulavīrantu mokṣadam |

yoginīrākiṇīcakre yasya bhaktiḥ suniścalā || 84||

akulavīraṃ mahadbhūtaṃ gambhīraṃ gahanāmayam |

piṇḍātītaṃ yadā jñeyamapiṇḍaṃ piṇḍavarjitam || 85||

padavyañjananirmuktaṃ vimalaṃ satatoditam|

talline tanmayātmānaṃ vindate śvāśvataṃ padam || 86||

citātītaṃ bhavet so hi yogasaṃyogavarjitam |

nirvāṇaṃ vāsanāhīnaṃ tṛptātma ca nirāmayaḥ || 87||

tena labdhā na sandeho'malā malacchedanāḥ |

tasya pravarttate kṣiptaṃ tasyaiva sarvasarvagam || 88||

vedasiddhāntaśāstrāṇi nānāvidhāni śikhāni ca |

tāni sarvāṇi mohāni kāyakleśairnirarthakam || 89||

vidyāhañkha़ाragrastāstu garvitāḥ kugatiṃ gatāḥ |

anarthena ca santuṣṭā bahugranthārthacintakāḥ || 90||

akulavīraṃ na vindanti kṛtakairmohitāmanaḥ |

garvitānaṃ kuto jñānaṃ granthakoṭiśatairapi || 91||

karpūrakuṅkumādīnāṃ vastratāmbūlameva ca |

kharavadbhavati tadbhāraṃ sarvaṃ tasya nirarthakam |

akulavīrañca dehasthaṃ yadā paśyati sarvagam || 92||

dharmādharmaphalaṃ nāsti nodakaṃ tīrthasevanā |

na kriyā satyaścaivaṃ vā karmakāṇḍe na bhāvanā || 93||

na tasya karmakarmāṇi lokācārāṇi yāni ca |

caritāḥ samayācārā janairbhrāntivimohitaiḥ || 94||

akulavīraṃ na jānanti kiṃ viśiṣṭaṃ kutaḥ sthitam |

kṛtakā bandhanā loke kalpitāśca kupaṇḍitaiḥ || 95||

sam|kalpavikalpañca kalākarmāṇi yāni ca |

siddhayo vividhā loke pātālaṃ ca rasāyanam || 96||

pratyakṣañca yadā labdhaṃ na vigṛhṇīyāt kadācana |

sarve te pāśabaddhāśca adhomārgapradāyakāḥ || 97||

na caitairmuktiḥ sam|sāre akulaṃ bīravarjitāḥ |

yathā madiramānandaṃ kathitaṃ naiva jāyate || 98||

tadvadakulavīrākhyaṃ svasam|vedyaniropaṇam |

na jānanti narā mūḍhāḥ sārāt sārataraṃ param || 99||

tāvad bhrāntivimugdhātmā yāvattalaṃ na vindati |

citātīte yadā yogī sa yogī yogacintakaḥ || 100||

viraktā vāsanā yasya tṛptātma ca nirāmayaḥ |

tāvad bhramanti mohātmā nānābhāvānubandhanaiḥ || 101||

yāvat samamekatvaṃ paramānandaṃ na vindati |

murkhāṇāṃ ca yathāśāstraṃ kumārīsuratiṃ yathā || 102||

akulavīraṃ vindanti kathyamānaiḥ kumārikāḥ |

diśaveśāvinirmultaṃ sthānavarṇavivarjitam || 103||

nirākulaṃ nirvikalpaṃ nirguṇañca sunirmalam |

anāthaṃ sarvanāthañca pramādonmādavarjitam || 104||

ghananiviḍanisandhisthāvare jaṅgameṣu ca |

jale jvalane tathā pavane bhūmyākāśe tathaiva ca || 105||

sarvatra samarasaṃ bharitamakulavīrantu kevalam |

na jñātaṃ yena dehasthaṃ sa muktaḥ sarvabandhanāt || 106||

na tasya kriyābandhena na vedyaṃ na ca vedanā |

na yajño nopavāsaśca na caryā na kriyodayaḥ || 107||

na varṇo varṇabhedaśca akulavīraṃ yadāgatam |

na jāpo nārcānagnīnāṃ na homo naiva sādhanam || 108||

nāgnipraveśanantasya mantrapūjācaraṇodakam |

niyamāśca na tasyāsti kṣetrapīṭhe ca sevanaiḥ || 109||

na kriyā nārcanākādyairna tīrthāni vratāni ca |

nirālambapadaṃ śāntaṃ tathātītaṃ nirañjanam || 110||

sarvajñaparipūrṇañca svabhāvena vilakṣyate |

kāryakāraṇanirmuktamacintitañca anāmayam || 111||

māyātītaṃ nirālambaṃ vyāpakaṃ sarvatomukham |

svadehe saṃsthitaṃ śāntamakulavīraṃ taducyate || 112||

samastamekadābhūtaṃ dvaitābhāvavivarjitam |

akulavīraṃ mahadbhūtamastināstivivarjitam || 113||

manobuddhicittastacittā naiva svacetanā |

na kālakalanā caiva na śaktiśca na cendriyaḥ || 114||

na bhūte gṛhyate so hi na duḥkhaṃ sukhameva ca |

na raso'dhirasaścaiva kṛtakaṃ naiva kārakam || 115||

na cchāyā nātapo vahnirna ca śītoṣṇavavedanā |

na dinaṃ rātrimityuktamudayāstamanavarjitam || 116||

na mano dṛśyate tatra norddhvamadhyaṃ ca jñāyate |

akṣobhyamacalaṃ śāntamīdṛśaṃ tattvanirṇayam || 117||

yādṛśena tu bhāvena puruṣo bhāvayet sadā |

tādṛśaṃ phalamāpnoti nātra kāryavicāraṇāt || 118||

evañca kulasadbhāvamavācyaṃ paramāmṛtam |

agamyaṃ gamyate kasmād bhrāntijñānavihohitāḥ || 119||

na dūre na nikaṭe caiva pratyakṣaṃ na parokṣatā |

na bharito na rikto vā nipuṇo nāpi cādhikaḥ || 120||

etatpakṣavinirmukto hetudṛṣṭāntavarjitaḥ |

kṛtakairmohitā mūḍhāḥ karmakāṇḍaratāstu ye || 121||

na teṣāṃ muktiḥ saṃsāre narake yonisaṅkule |

akulavīraṃ mahadbhūtaṃ yadā paśyati sarvagam || 122||

sabāhyābhyantaraikatvaṃ sarvatraiva vyavasthitam |

nistaraṅgaṃ nirābhāsaṃ padacchedavivarjitam || 123|

sarvāvayavanirmuktaṃ nirvikārañca nirmalam |

adṛśyaṃ nirguṇaṃ nityaṃ nirṇirodhañca niścalam || 124||

na dhyānaṃ dhāraṇā naiva na sthānaṃ varṇameva ca |

na recakaṃ pūrakañcaiva narodghātañca kumbhakam || 125||

na cāntamādimadhyasthaṃ na sato vṛddhireva ca |

grāhyagrāhakanirmuktagranthātītañca yadbhavet || 126||

etaiḥ sarvairvinirmuktaṃ hetudṛṣṭāntavarjitam |

sabāhyābhyantaraikatvaṃ sarvatraiva vyavasthitam || 127||

samarasānandrarūpeṇa ekākāraṃ carācare |

ye ca jñātaṃ svadehasthamakulavīraṃ mahadbhūtam || 128||

yasyā vaśaṃ sthitaḥ kaścit samarasaṃ rasasaṃsthitam |

sa brahmā sa hariścaiva sa rudrañcaiveśvarastathā || 129||

sa śivaḥ śāśvato devaḥ sa ca somārkaśaṅkaraḥ |

sa viśākhyo mayurākṣo arhanto budhameva ca || 130||

svayaṃ devi svayaṃ devaḥ svayaṃ śiṣyaḥ svayaṃ guruḥ |

svayaṃ dhyānaṃ svayaṃ dhyātā svayaṃ sarveśvaro guruḥ || 131||

sarvajñaḥ sarvamāsṛtya sarvato hitalakṣaṇaḥ |

sarvayoginī tatrasthā sarve siddhāśca tatra vai || 132||

sarvaṃ sarvā^rthakaṃ caiva sarvajñānaśca tatra vai |

yathāsau mahārthañca akulavīramiti smṛtam || 133||

śabdaḥ sparśo raso rūpaṃ gandho vadyāṇipama ca |

sarve bhīrāśca tatraiva ye pralīnāḥ pralayaṃ gatāḥ || 134||

nādhāre dhyeyalakṣye ca na nādagocare pare |

na hṛdi nābhikaṇṭhe vā vaktre ghaṇṭikarandhrayoḥ || 135||

na iḍā piṅgalā caiva suṣmaṇa ca gamāgamaiḥ |

na nābhicakre kaṇṭhe ca na śire binduke tathā || 136||

cakṣukarṇonmīlanaṃ naivaṃ nāsikāgranirīkṣaṇe |

na pūrake kumbhake caiva recake ca tathā punaḥ || 137||

na bindubhedagranthau ca lalāṭe na ca candramāḥ |

praveśe nirgame caiva śikhā ūrddhve na binduke || 138||

na karairna sarairmudraiḥ nākāśo vāyumaṇḍale |

na cāpe candrasūrye ca bhāvābhāve samāgame || 139||

anaupamyaṃ nirālambaṃ pakṣāpakṣavivarjitam |

ajñānamalagrastātmā mahāmāyavimohitāḥ || 140||

śāstrārthena vimuḍhātmā mohitā viduṣo janāḥ |

na vidanti padaṃ śāntaṃ kaivalyaṃ niśkriyaṃ gurum || 141||

saṅkhyādayaśca ye kecit nyāyavaiśeṣikāstathā |

bauddhārahantāśca ye kecit somasiddhāntadakṣiṇāḥ || 142||

mīmāṃsā pañcarātrañca vāmadakṣiṇakaulikāḥ |

itihāsapurāṇāni bhūtatattvañca gāruḍam || 143||

ete caiva samāḥ sarve kecit vā'pi kriyānvitāḥ |

vikalpasiddhidāḥ sarve tadvidurna ca paṇḍitāḥ || 144||

vikalpabahalāḥ sarve mithyāvādanirarthakāḥ |

na te mucyanti saṃsāre akulavīravivarjitāḥ || 145||

yāni kāni ca sthānāni girirnagarasāgaram |

sarvatra saṃsthitaṃ nityaṃ sthāvare jaṅgameṣu ca || 146||

pañcabhūtātmakaṃ sarve yat kiñcit sacarācaram |

śivādyadevaparyantaṃ sarvaṃ tatraiva saṃsthitam || 147||

īdṛśaṃ yoginaṃ dṛṣṭvā upasarpanti ye narāḥ |

gandaiḥ puṣpaiśca dhūpaiśca khānapānādibhakṣaṇaiḥ || 148||

tarpayanti ca ye bhaktāstrividhaiścaivāntarātmanā |

te'pi bandaiḥ pramucyanti muktimārgī na kāḍkṣiṇaḥ || 149||

brahendraviṣṇurudrañca arahantā buddhameva ca |

viṣākhyo mayūrākṣa ye ca ṛṣayastapodhanāḥ || 150||

devādibho narendrāśca ye cānye mokṣakāṅkṣiṇaḥ |

te sarve mokṣamicchanti akulavīrantu mokṣadam || 151||

athānyaṃ sampravakṣyāmi bhinnāvasthāṃ svabhāgaḥ |

pūrvaṃ yaduktā sarve anvayamārge tvakaulike || 152||

 * * * * * * * * * *

 * * * * * * *  nātra saṃśayaḥ || 153||

na jarāsteṣāṃ na mṛtyuśca na śoko duḥkhameva ca |

sarvavyādhiharaścaiva na punarbhavasambhavaḥ || 154||

akulavīraṃ sthitaṃ divyaṃ siddhanāthaprasādataḥ |

sarvataḥ sarvadā śuddhaḥ sarvataḥ sarvadā prabhuḥ || 155||

iti macchendrapādāvatārite kāmarūpisthāne

yoginīprasādāllabdhaṃ akulavīraṃ samāptam |